سگ های مبتلا به ویروس دیستمپر بسته به میزان پیشرفت بیماری در بدنشان طیف وسیعی از علائم را تجربه می کنند. هنگامی که سگ آلوده می شود، ویروس ابتدا در بافت لنفاوی دستگاه تنفسی تکثیر شود و سپس بقیه بافت لنفاوی سگ، دستگاه تنفسی، دستگاه گوارش، اپیتلیوم ادراری تناسلی، سیستم عصبی مرکزی و بینایی را درگیر کند. در صورت ابتلا ممکن است علائم به دو شکل خود را نشان دهد.

مرحله اول:

اولین علامت دیستمپر در سگ معمولاً ترشحات آبکی تا چرک مانند از چشمان او و به دنبال آن تب ، از دست دادن اشتها و ترشحات شفاف بینی است. اکثر سگ ها تقریباً 3 تا 6 روز پس از آلوده شدن دچار تب می شوند، اما علائم اولیه به شدت بیماری و نحوه واکنش بیمار به ویروس بستگی دارد. به طور کلی، علائم مرتبط با دیستمپر در سگ ها در اولین مراحل عفونت

عبارتند از:

• تب
• ترشحات شفاف بینی
• ترشحات چرکی چشم
• بی حالی
• بی اشتهایی
• سرفه کردن
• استفراغ
• اسهال
• التهاب مغز و نخاع

اگر سگ آلوده به دیستمپر از مرحله حاد بیماری جان سالم به در ببرد، ممکن است دچار هیپرکراتوز بالشتک پنجه و بینی شود. این علامت دیستمپر باعث سفت شدن و بزرگ شدن پدهای پای سگ می شود.

یکی از خطرات دیگر مرتبط با دیستمپر در سگ ها، عفونت باکتریایی ثانویه است که زمانی که سیستم ایمنی سگ توسط ویروس دیستمپر آسیب می بیند، رخ میدهد. عفونت های باکتریایی ثانویه می توانند علائم تنفسی و گوارشی ایجاد کنند،

 از جمله:

• استفراغ
• اسهال
• دشواری در تنفس
• تغییر در تعداد تنفس
• ذات الریه

مرحله دوم:

برخی از سگ ها با پیشرفت بیماری و حمله به سیستم عصبی مرکزی، علائم عصبی پیدا می کنند. این علائم به ویژه برای مالکان آزاردهنده است.

• سر کج شود
• فلج جزئی یا کامل
• تشنج
• نیستاگموس (حرکات مکرر چشم)
• انقباض عضلانی
• تشنج با افزایش ترشح بزاق و حرکات جویدن
• و در نهایت مرگ

دیستمپر در سگ ها بسته به شدت بیماری با برخی یا همه این علائم ظاهر می شود. به گفته انجمن پزشکی دامپزشکی آمریکا (AVMA)، “بیماری اغلب کشنده است و سگ هایی که زنده می مانند معمولا آسیب های دائمی و جبران ناپذیری به سیستم عصبی دارند.”